The road so far: babydekentjes

Ongeveer 2 jaar geleden deed ik een eerste poging tot babygeschenk want mijn klein zusje was zwanger en dat vroeg toch om een inspanning.

Ik probeerde het vlinderdeken uit Stof-Voor-Doe-Het-Zelvers te maken. Voor de testversie liet ik dochterlief een combinatie kiezen voor haar poppen: KNALgele velours de panne en een bloemenkatoentje van bij Modecoupon.

Als ik de handleiding nu opnieuw lees, klinkt het allemaal heel zinnig, maar die eerste poging: het was niet echt een geweldig resultaat. Eén van de knuffels van mijn dochter slaapt er in, maar een echte baby is wel wat meer kwaliteit gewoon!

Ik nam mijn poging mee naar de naailes om uit te vissen waar ik in de fout ging: hoeken stikken en inknippen, goed spelden, rekkende stof ... Toen ik dat doorhad, passeerde ik langs zus om te vragen wat ze ervan vond.

Ze had echter al iets heel anders in haar hoofd: een deken met beentjes, zodat ze het ook in de autostoel kon gebruiken. Ze ging met me mee naar het stoffencircus in Wieze om stof te kiezen en zag daar voorwaar een mevrouw lopen met het soort dekentje dat ze in haar hoofd had. Onder het motto "Wat hebben we te verliezen?" spraken we een wildvreemde aan om te vragen waar ze het patroon haalde. De lieve mevrouw mailde me een patroon door dat ze ooit van een blog haalde die toen al van het net verdwenen was. De handleiding was in het Frans, maar gelukkig met foto's. Dus het is toch gelukt :-)

De eerste poging was weer bedoeld voor een pop en mocht dus de premature maat zijn. Daarvoor had ik nog net genoeg stof over van de poging tot vlinderdeken. 

Het werd een blits wit-geel-zilver ensemble waar alleen poppenmama's blij mee zijn: ietsie pietsie te veel bling voor een levende baby.

Het ontwerp werd goedgekeurd en de mama in spe ging alweer mee op zoek naar stof, deze keer bij Stoffen Van Leuven.

We pikten er welnessbadstof op en zus koos een groene stof met schattige uiltjes. Toen ik thuiskwam zag ik dezelfde stof maar in een blauwe versie voorbijkomen in een uitverkoop en bestelde er dadelijk nog een stuk van.

Ik maakte de eerste maat in de groene versie met blauwe biais en leverde af in het ziekenhuis. Een paar dagen later kreeg ik de vraag om het ook iets kleiner te maken. Ik tekende een versie tussen de premature maat en de eerste maat en ging weer aan de slag met blauwe stof en groene biais.

Mijn eerste poging om badstof en katoen aan elkaar te naaien was iets eenvoudiger. Ik had bij de flashy poppenversie hierboven gemerkt dat 2 verschillende stoffen aan elkaar zetten niet altijd even eenvoudig is.
Voor ik het waagde in het ontwerp met rondingen (hierboven), ging ik voor een eenvoudigere versie met enkel rechte lijnen. De uitnodiging voor een andere babyborrel viel net op tijd in de bus: meer babyspullen!

Ik maakte voor die kleine meid een badcape op basis van deze tutorial. Met een restje maakte ik eerst een frutseldoekje als test. Ik probeerde op het frutseldoekje ook voor de eerste keer flock. Dan had ik tenminste de cape niet verprutst als het zou mislukken! Het lukte, maar ik waarschuwde mijn nicht er wel voor om het bij elke wasbeurt toch even goed weer vast te strijken. Je weet maar nooit met die actieve babyhandjes ;-)

susanne

Marte van Compagnie M heeft er een nieuw patroontje bij: Susanne. Bij de eerste versies die ik zag voorbijkomen, was ik nog niet helemaal overtuigd dat het iets voor mij was. Ik zag er echter meer en meer verschijnen: zowel in het naaicafé als online. Deze gaf voor mij de doorslag om het patroon te kopen: de versie van Katrien.

Ik liet het zien aan mijn dochter en vertelde haar erbij dat ik ook zo'n glitterstofje (gekocht bij Lelastof) in de kast had. Ze vond het vestje mooi, maar een beetje te lang. Ik wist dus al dat ik een korte versie zou maken. Ik bestelde het patroon in de kidsversie en de tieners/damesversie. Niet omdat ik dadelijk plannen heb om er ook eentje voor mezelf te maken, maar omdat je een korting krijgt bij bestelling van 2 of meer patronen.

Als je gaat voor de goedkoopste versie in pdf (op A4-tjes in plaats van het handige A0 dat je er ook bijkrijgt), dan moet je natuurlijk printen en puzzelen. De knip- en plakfase ging vlot omdat de patroondelen niet overlappen en de afwijkingen dan te beperken zijn door de patroondelen los te knippen. 

Ik printte deze keer alle patroondelen omdat ik nog niet had nagedacht over welke versie ik nodig had. Na het bestuderen van de verschillende opties in de handleiding bleek dat ik er maar 4 nodig had. Een beetje te veel geprint dus, maar we hebben nu ineens alle versies op papier.

Het patroon is eenvoudig en de foto-handleiding is zeer uitgebreid, zoals we van Marte gewoon zijn. Alleen zijn er deze keer zo veel opties, dat het een beetje moeilijk wordt om in de handleiding de juiste versie te vinden. Ik maakte de korte versie met gedubbelde voorpanden. In de handleiding heet dat contrasterende zakken, maar ik maakte ze dus in één stof. Paspel die kan concurreren met glittersweater ... dat is onbegonnen werk, dus het werd een versie zonder paspel. 

Ik vond het beleg aan de rug moeilijk om te begrijpen. Op de fotootjes in de handleiding met 2 verschillende stoffen, zag het er allemaal veel duidelijker uit dan met mijn glitterspul aan beide kanten.

Even goed de hersens erbij houden om te zien hoe je de voorpanden moet leggen. Ik had het linker en rechter bij mijn eerste poging omgewisseld. Gelukkig had ik nog niet gestikt voor ik het zag.

Het doorstikken van dat beleg liep ook niet van een leien dakje. Ik wou het namelijk proberen met metallic gouden draad. sweaterstof + metallic draad = bad combo. Op het proeflapje ging het nog redelijk, maar ook nog de kromming erbij: tornmesje! Ik schoof het idee opzij en stikte door met onopvallende draad en een tweelingnaald. Ik stikte op het rugpand en  zag dus niet tot waar het beleg juist kwam. Ik had het ongeveer aangeduid met speldjes, maar erg precies was het toch niet. Pas toen ik klaar was, had ik een helder moment en besefte ik dat het patroondeel op de stof wel heel veel had geholpen! Dat weten we dan voor de volgende versies ;-)

Dochterlief paste eventjes en bekeek de zakken uitgebreid. Ik had er geen goed oog in, want haar "ik haat zakken"-fase is nog niet zo lang voorbij. Gelukkig zei ze: "TOF, lekker veel plaats om brol mee te nemen naar school". Mijn excuses, juf Charlotte!

Pin it and Make it 2

Ik ga
op babybezoek
 en
neem mee ...

Er vlogen tientallen ideeën door mijn hoofd: babydeken, kleertjes, knuffel, mutsje?
Het eerste dat gekozen werd, was een babydekentje. Ik had immers een leuk paneeltje gekocht bij de uitverkoop van Ella en Basiel. De handleiding van Griet zat niet op mijn pinterestbord, omdat ik haar blog al lang volg en daar blindelings naartoe ga.  Misschien een beetje valsspelen om achteraf te pinnen ;-)

Mama Mia hielp me enorm op een paar opeenvolgende naaicafé's: ze gaf tips over het aanpakken van de hoekjes en speldde het hele boeltje zelfs voor mij aan elkaar, zowel bij het vastzetten van de paspel als bij het aan elkaar naaien van de 2 lagen. Het zou nooit zo mooi gedaan zijn als ze zich niet over mij ontfermd had. Ik had het heus wel aan elkaar gekregen, maar de precisie ligt bij mij gewoonlijk een heel pak lager.
En als je precies begint, moet je zo ook verderwerken, nietwaar?

Ik gebruikte de "takjesrand" in het paneel om het doorstikken te verbergen.

Het resultaat: een superzacht schattig dekentje voor een hemelse kleine meid.

Een Janneke (Sisko by Mieke) staat hier ook al lang op de planning. Door een gebrek aan meisjesbabies hier in mijn omgeving, ging de modelopdracht naar ... een knuffel.

Ik liet mijn dochter een stofje kiezen uit de stapel halve metertjes die blijft groeien door opeenvolgende stoffenspektakels. Ze plukte er een Soft Cactusje uit de eerste collectie uit: Little Daisy (by Pieke Wieke). Bij het in elkaar zetten van het kleedje vond ik het spijtig dat zoveel mooie bloemetjes gedeeltelijk verdwenen in de stolpplooien, maar ze zijn er nog genoeg over, nietwaar...

Het (gratis) patroon en de beschrijving zijn heel duidelijk. Ik koos het kleinste maatje (3-6 maand).
Het is niet zo'n moeilijk jurkje. Het is alleen even spannend als je het jurkje moet draaien door babyschouders. Bij de jurken van mijn dochter is er in die fase net iets meer plaats om te werken.

Eén opmerking die ik voor moet onthouden voor volgende exemplaren: beter nadenken over de paspel.
De gekochte paspel met zo'n losse kettingsteek ... het is niet alles. Die lelijke kettingsteek komt langs alle kanten piepen. Ik ben gewend om paspel aan de bovenste delen vast te zetten en dan naar beneden te strijken (zodat de kettingsteek verdwijnt). In de beschrijving werd die vastgemaakt aan de onderste delen en ik paste mijn paspellogica niet aan, dus zie je hem wel een beetje zitten.

Last minute voegde ik nog een extraatje toe aan het cadeau:een speenkoord. Ik had verschillende tutorials op mijn pinterestbabybord staan en gebruikte de tutorial van zusje b, maar dan met een lintje ipv elastiekje zoals bij Stannel. De breedte van het koordje paste ik aan aan de print en verder heb ik me braaf gehouden aan de voorgeschreven lengte in dit artikel.

Ik tel 3 gepinde items: dat brengt mijn totaal op 4 en we zijn begin april: weer helemaal op schema!