Mijn goede voornemens voor 2017

Goede voornemens blijven doorgaans nogal vaag bij mij.

Dat betekent dan ook dat ik ze heel snel vergeten ben.

Ik denk dat ik niet alleen ben ;-)

Dit jaar ga ik een poging doen om een stok achter de deur te houden. 

Ik zet de voornemens hier mooi te blinken en maak ineens ook al een titel aan voor de "evaluatie". Een mens doet toch altijd een beetje meer moeite als er publiek is, nietwaar?

Daar komen ze dan:

1. Patronen effectief gebruiken.

Hier ben ik al flink begonnen met de schop onder mijn kont:

Gotta Use Them All.

De bedoeling is om zeker alle patronen die ik apart aankocht te gebruiken. Er zijn nog een paar extraatjes die ik gewonnen heb en ook (schandalig) nog niet gebruikte.

Daarnaast staan er hier nog een heleboel boeken waar nog nooit iets uit gemaakt werd. Ik ga een poging doen, maar ik ben al niet goed bezig door een nieuw boek op mijn nieuwjaarslijstje te zetten...

En de La Maison Victors? Dat zijn er gewoon te veel. Als ik daar iets uit maak, beschouw ik het als een bonuspunt ;-)

2. De stofvoorraad beperken en zeker niet uitbreiden.

Ik heb deze zomer mijn stoffen allemaal mooi geplooid en in dozen gestopt. Ik viel achterover toen ik alles op één berg zag liggen. Ik ben lang bezig geweest om de hele nest te strijken (de katoentjes toch) en te plooien. Je kwam hier in huis namelijk in alle kasten stof tegen: een grote pot "ontkenning" en een snuifje "verdeel en heers".

De restjesbak onderging de grootste metamorfose. Mijn totaal onbruikbare miniaturen en sliertjes verhuisden naar het restafval. De minimum grootte werd nogal arbitrair op een cdhoesje ingesteld zodat ik een kartonnen exemplaar kon gebruiken om te plooien. Ik kan al die mini-stukjes nu effectief zien zitten als ik een prutslapje nodig heb voor een knutselwerkje van dochterlief, een buik of oor van een beer etc.

En dat werkt dus echt: ik heb er effectief al stukjes uitgehaald!

Voor de "ongeschonden" lappen en de grotere resten neem ik me voor om mevrouw Khadetjesgewijs de tel van de inkomende en gebruikte stoffen bij te houden in mijn blogposts. Roep mij maar op het matje als ik overdrijf met mijn aankopen. Ik ga het al dadelijk moeilijk krijgen bij de lancering van de nieuwe Soft Cactusjes. Ik kon me vorig jaar ook niet inhouden bij See you at Six en ja hoor ... het ligt nog in de kast.

3. Meer tijd maken om te naaien.

Daar moet ik niet veel uitleg over geven ...

Ik denk dat iedereen het gevoel wel kent: je wil wel iets maken, maar ziet op tegen het overtekenen van het patroon, het knippen, het schoonmaken van de keukentafel, ... excuses genoeg. Om maar te zwijgen van de obstakels die het leven op de weg naar de naaitafel gooit: gezin, slaap, werk, ...

Dit voornemen valt moeilijk te meten, maar ik neem me desalniettemin voor om het te proberen.

veel succes met jullie goede voornemens in 2017!

Tigers Forever (Gotta Use Them All nr. 2)

Het sneeuwtijgerpaneel lag al forever in de kast, 

maar de trui is er ook eentje voor altijd: 

de Semper Sweater van Sofilantjes.

Ik kocht het patroon met de Happy Nature panelen van Bambiblauw in het achterhoofd. Ik zag het al helemaal voor mij. Een mooie tijgertrui met zijpanelen in grijs afgewerkt met boordjes uit de achtergrond van het paneel aan de zakken en mouwen. Ik bestelde een tijger voor mijn zoon en een husky pup voor mijn dochter, telkens met een effen stof erbij.
En toen ... ging er een jaar voorbij waarbij de stoffen in de kast en het patroon in de computer bleven wachten. Daarom begon ik de  Gotta Use Them All uitdaging voor mezelf.

Toen ik uiteindelijk toch het patroon begon over te nemen op stof, bleek de tijger breder dan ik had verwacht en er was geen optie om zijpanelen te gebruiken. Je kan zo'n prachtbeest toch niet in stukken knippen? Dus schakelde ik het plan over naar de eenvoudige versie: zonder zijpanelen, maar met kap.

De Sew & Show groep van Sofilantjes viert zijn tienduizendste like met een wedstrijd. Week 1 en 2 vielen een beetje ongelukkig samen met de examens, maar in week 3 was de enige vereiste een creatie met Sofilantjes patroon dat je nog niet eerder getoond hebt. Dan doen we toch gewoon mee, nietwaar?

Ik had eerlijk gezegd mijn twijfels over de kap van de trui. Ik dacht dat ze ofwel mooi zou zijn "op" ofwel "neer", maar zeker niet allebei. Ik denk dat de dikte van de stof daarbij wel een doorslaggevende factor is. Bij het paneel op sweaterstof valt het gewicht van de kap wel mee. Ik vind het allebei wel kunnen: bonuspunt voor het patroon.

Ik zie het helemaal zitten om de versie voor dochterlief ook te maken. 
De puppy is een stuk kleiner, dus wie weet wordt het er toch eentje met zijpanelen. Stay tuned!

disclaimer: deze post bevat affiliate links.
affiliwatte? Dat betekent dat ik een kleine commissie krijg als (veel) mensen via deze link het patroon bestellen. 

Prinsessencape voor de jarige : Gotta use them all nr. 1

Ken jij ook die drang?

die drang ... 

om een splinternieuw patroon te kopen?

Zo eentje waar je prachtige voorbeelden van ziet voorbijdrijven in blogland.

Om nog maar te zwijgen van de extra large versie van die drang bij het lanceren van een nieuw boek of tijdschrift ... en over stof gaan we het helemaal niet hebben ;-)

Ik vind het nu toch wel welletjes geweest. De stapel boeken en patronen waar ik nog nooit iets mee deed, begint echt belachelijk groot te worden. Dus is het tijd voor een nieuw initiatief: Ik gaan ze gewoon echt gebruiken! Bij deze lanceer ik een uitdaging voor mezelf.
Niemand houdt jullie tegen om mee te doen.
Met de Pickachu's en veelkleurige vriendjes die mijn kinderen zo leuk vinden, was de titel snel gekozen: 

Mijn eerste project voor de schop-onder-je-kont uitdaging:

Een cape uit één van de eerste boeken die ik kocht: de cape uit Stof-voor-Durf-Het-Zelvers. 

Ik had het mijn prinsesje al lang beloofd. Voor haar verjaardag haalde ik de glitterstofjes boven. 

Een donkerblauwe cape voor bij haar lichtblauw Ileana-jurkje (Dat was haar verjaardagsjurk van vorig jaar ... ja, zo lang duurde het dus). 

De donkerblauwe velours de panne kochten we een eeuwigheid geleden. In de "blinkende bak" lag nog iets wat als voering kon dienen. Een glimmend stofje met geborduurde bloemetjes.

Tussen donkerblauwe en grijze deel mocht er wel een streepje wit. Het werd een allegaartje van linten en paspels uit de voorraad: pomponnetjes, boogjes en een paspel.

Alles wat een (niet meer zo) kleine meid graag ziet dus.


Er is maar een kleine kink in de kabel op haar verjaardagsfeestje:
ze draagt hem het liefst binnenstebuiten ;-)

Als je wil meedoen aan de uitdaging, mag je het logo gewoon van deze pagina kopiëren.
Laat vooral een reactie achter, zodat ik jullie maaksels ook kan bewonderen.

Knuffelige ijsbeer

Er belandde enige tijd geleden een geboortekaartje in onze brievenbus.

Een kaartje met mooie ruitjes ...

Net dezelfde ruitjes als de Harlequinstof waaruit ik het eerste kleedje voor mijn dochter maakte. 

Van die stof had ik nu toevallig nog enkele stukjes van over. Na een duik in de restjes kwam er ook nog een flink stuk witte badstof tevoorschijn. Dat bleef over van een ander babyproject. 

Ik had zin om een beertje te maken, maar ik maakte me wat zorgen over de oogjes. Bij het beertje dat ik deze zomer met dochterlief maakte, kozen we voor kleine knoopjes. Maar baby's steken alles in hun mondje nietwaar? Je wil uiteraard niet dat een baby stikt in jouw cadeau. Vilten oogjes zijn dan weer geen vrienden van de wasmachine. *zucht*

Ik ging mijn licht opsteken bij een specialiste: in Het naaikorfje. Rita gaf raad over oogjes voor een "baby-veilige" beer en ik ging naar huis met veiligheidsoogjes. Het is niet eenvoudig om de witte dingetjes over het staafje te krijgen, maar eens het erover zit, valt het niet meer los te krijgen. En dat was de bedoeling ;-)

Voor het patroon greep ik terug naar Billie en Indy uit het Knutselbos. 

De restjes ruiten vormden de contrastdelen en de ledematen. Het lichaam maakte ik van badstof. Omdat ik vilt wilde vermijden, werd de neus met de machine gezigzagd en het snoetje met de hand genaaid. Alle onderdelen zijn dus bestand tegen 60°, wat wel eens van pas kan komen bij babygerief.

Ik zag ze af en toe passeren op webshops, maar wou ze nooit apart bestellen. Verzendingskosten die hoger zijn dan de kost van 1 item ... Ik zocht en vond ze dichter bij huis op de markt: een zacht rammelend balletje en een "pieper". Het rammelaartje stopte ik in de buik en de "pieper" kwam in één van de pootjes terecht. Bij het bevestigen van de pootjes ging ik ergens in de fout, want de symmetrie is ver te zoeken. Als de beer zit, valt het niet zo op. Maar hij zal nooit een flinke stapper worden. De man des huizes doopte hem dan ook dadelijk Mankepootje. Het pootje lostornen was geen optie. Geloof me, ik heb het geprobeerd.  Als je de draad niet kan zien tussen de badstof omdat je net de "juiste" kleur gebruikte, heb je meer kans om de stof te beschadigen dan om de naad los te krijgen. 

Dochterlief past al een tijdje niet meer in die eerste jurk.  De kleine meid krijgt er dus dadelijk de grote jurk bij. Hopelijk vindt haar mama de ruitjes nog even mooi binnen 6 jaar. Of denkt ze dan met een glimlach terug aan  haar klein prutske dat zo snel groot geworden is.

Over panda's en ruitjes ...

Bambiblauw verwende ons weer met nieuwe vriendjes in de Happy Nature reeks.

Hoewel Beer, Orka, Tijger en baby Huski hier nog altijd in de kast liggen te wachten om een kledingstuk te worden, kon ik het niet laten om de panda uit reeks 4 in huis te halen. Het enthousiasme van dochterlief liet duidelijk verstaan dat de Panda niet in de kast mocht blijven liggen.

De tijd en de zin om patronen over te tekenen is hier ver te zoeken, maar gelukkig past ze nog altijd in haar vorige Billie (Zonen09). Het patroon kon dus hergebruikt worden: zalig! 

"Dat zal hier rap in orde zijn" dacht ik. 

Maar dat was dan zonder de achtergrond gerekend. Die lieve schattige panda staat namelijk te pronken tegen een achtergrond van ruitjes. Daarover had ik dus moeten nadenken.

Elke naaister weet dat ruitjes kiezen gelijk staat aan problemen, zeker als de ruitjes zo groot en symmetrisch zijn. 

"Ongeveer verticale" lijnen zien er snel schots en scheef uit. 

En dan hebben we het nog niet over lijnen die niet doorlopen op de naden.

Er zijn 2 mogelijkheden om met ruitjes om te gaan: 

Optie 1:  "Lap het patroon aan je laars."

Hoeveel T-shirts met doorlopende ruitjes kocht je al in de gemiddelde winkelketen? Juist. Waarom zou je je schuldig voelen?

 

Optie 2: "Speld je gek!"

Je probeert de lijnen door te laten lopen. 

Dat wil zeggen: de stofvouw ligt exact op een verticale lijn en de horizontale lijnen liggen daar loodrecht op. Om zeker te zijn dat dat zo is, steek je speldjes door kruispunten en kijk je of ze aan de achterkant ook in een kruispunt zitten.

Deze optie wordt "Speld je knettergek" als je het probeert met tricot, want dat spul rekt. 

Maar liefst in 2 richtingen! 

Als je mij dus raar ziet doen: je kent de oorzaak ;-)

De zottigheid stopt uiteraard niet bij het vastspelden van de patroondelen en het knippen. Je moet ook spelden als een gek om de lijntjes van het ene patroondeel naar het andere te laten doorlopen. 

Voor dochterlief zou het nog prachtig geweest zijn als de verticale lijnen scheef stonden, de naden een wirwar van streepjes waren en de mouwen een verschillende lengte hadden. Er staat immers een PANDA op en dat is alles wat telt. Ik leg de lat een klein beetje hoger. Perfect is het niet geworden, maar ik ben tevreden. Als je niet met je neus op de stof gaat liggen, valt het verspringen in de naad niet op.

Het lukte net om een Billie maat 122 uit één paneel te halen. Ik weet niet of het nog lukt om er een grotere maat uit te halen als je de lijnen in de zijnaad wil laten doorlopen.

Voor de afwerking van de hals gebruikte ik een stukje boordstof (Veritas). De mouw en heupranden zijn afgewerkt met een tweelingnaald. Als leidraad voor het tweelingstiksel zijn de ruitjes dan wel handig ;-)

En de reactie van dochterlief? 

"Mag ik hem morgen aandoen voor school?"

Daar doen we het voor, nietwaar?

 

Geknipt voor Amber

Op de babyborrel van mijn nichtje kon het ik eindelijk afgeven: mijn eerste Zo Geknipt jasje. 

Ik moet zo wat de enige in blogland zijn die het nog nooit gemaakt had. Er waren dus voorbeelden bij de vleet.

Dochterlief koos de stof op het stoffencircus in Wieze: Hedgehog Heaven (Micheal Miller). Het voorraadje was NET groot genoeg voor het jasje en haar egeltjesrok. Ik heb extra goed gepuzzeld om het er uit te krijgen. 

De witte nicky velours en de rode paspel haalden we bij Stoffen Van Leuven. In het oorspronkelijke plan gingen we voor rode tricot met witte paspel, maar de tricot kromp wat meer dan voorzien in de voorwas. Er was niet genoeg over *snik*.

De uitleg in het boek is heel duidelijk. Fotootjes bij de moeilijkere stapjes en iedereen kan het!

Het bevestigen van de paspel was spannend, maar het lukte. Het keren door het kleine gat in de mouwen was niet voor gevoelige oortjes, maar lukte eveneens. Naarmate de jas vorderde zonder grote problemen, zat de schrik er wel in om het in de laatste fasen alsnog te verknoeien. Het doorstikken net naast de paspel en het bevestigen van de kamsnaps gebeurde dus met een bang hartje. Ik was echt opgelucht toen de derde kamsnap erin zat en werkte. Done!

Met de restjes maakte ik nog snel (de dag dat het moest afgegeven worden) een speenkoord volgens het recept dat ik hier al gebruikte. Geen tijd meer voor een fotootje.

We recycleerden de cadeauverpakking van een koekjesfabrikant et voila; cadeautje klaar :-)

Waar vind je het patroon?

Ik heb het boek tweedehands gekocht, speciaal voor het jasje. Het boek is namelijk niet meer te bestellen in de boekhandel. In het boek staat er één maat: de 68/74. Blijkbaar was er toch heel wat vraag naar andere maten, want het patroon werd apart beschikbaar van maat 48 to 86 en met extra opties. Dus als je het boek niet kan vinden, niet getreurd: schaf One To Hug aan op de website Mind The Whale. (Ik kan dat niet lezen zonder Hyacint Bouquet te horen zeggen Mind the Pedestrian, maar dat zal wel aan mij liggen)
Er staan trouwens nog wat populaire patronen op die website: Mix 'n' Match boekentassen, Just Knot It, Miss Madeline, nog zoveel moois om te maken ... Voor inspiratie kan je het bord van Mind the Whale op pinterest volgen.

Zowel het speenkoord als het jasje zijn te vinden op mijn pinterest babybord, dus dit telt wel als een Pin It & Make It. Nummer 7 in de 9e maand. Ik zal dringend een tandje moeten bijsteken ;-)

Zonnehoedje (Pin it & Make it nr 6)

Vorige week gingen we naar Pairi Daiza en kwam het zonnehoedje van mijn neefje "per ongeluk" terecht bij de nijlpaarden. Die beesten kunnen er niet veel mee aanvangen, maar weg is weg. Er was een vervangexemplaar nodig en het ventje verjaart volgende week, dus de oplossing lag voor de hand.

Ik had 2 patronen gepind die konden dienen: de superdeluxe uitvoering van leven met Liv en de basic maar toch omkeerbare versie van By Miekk. Toen ik de stoffen gekozen had, leek de basic versie toch iets beter. Het hoedje met 6 naden zou niet mooi uitkomen met de nogal grote print.

ByMiekK is herdoopt tot Sew Natural, een uitgebreide webwinkel met biologische stoffen, maar de tutorials en gratis patroontjes verhuisden mee. De tutorials van Marieke zijn echt top:

de instructies zijn heel duidelijk en geruststellend, de begeleidende foto's zijn scherp en to the point. Iedereen kan het volgen!

Ik besloot uiteraard om toch even tegendraads te doen en een stap weg te laten. Het is de bedoeling om de rand van het hoedje met  4 evenwijdige lijnen door te stikken. Om de felgekleurde dino's niet te veel te doorstrepen, stikte ik alleen net naast de rand door.

De dino's heten DINO-MITES (Micheal Miller). Er wonen soortgelijke groene exemplaren op het behang in de kamer van mijn neefje. Ik ben er redelijk gerust in dat hij de stof mooi vindt. Maar om toch zeker te spelen, werd de binnenkant met een brandweerwagenstofje gemaakt. Ik kocht het ook een hele tijd geleden bij Stoffen Van Leuven, maar er staat geen naam op.

Van de DINO-MITES had ik mijn zus al een tijdje een kussentje belooft voor de dino-kamer, dus dat ging ook in de verjaardagszak. Hij vond het geweldig om de spulletjes er uit te halen :-)

Prinses Viola en Aura

Neen, dit gaat niet om een nieuwe Disney-film, maar mijn dochter werd van deze combinatie ook vrolijk. Het is een combinatie van een legging en een bolero in stoere rekbare jeans, met als extraatje voor kleine prinsessen: gouden sterretjes.

Ik zag de stof op tafel liggen in de Stoffentuin. Het plan om eens wat leggings voor dochterlief te proberen maken, werd daardoor ineens een stuk concreter. Ik nam ineens 2 meter mee, want het boleropatroon van Sofilantjes zag ik er ook wel in zitten.

De Viola legging uit La Maison Victor (meer bepaald nr. 2 van vorig jaar of maart-april 2015) werd eerst geproduceerd. Eenvoudiger dan 2 identieke patroondelen kan het niet worden wat kledingstukken betreft. Een snel klaar project dus.

De matentabel wees naar 116, maar ik ging voor een maat groter en dat was niet zo'n slecht idee. Ik maakte een ruime 122. Ruim betekent hier dat ik 1 cm naadwaarde teken. Maar met de overlocksteek van mijn machine stik ik eigenlijk op persvoetbreedte.
Ik nam een iets dunnere elastiek (2,5 cm) dan voorgeschreven, maar volgde voor de rest braaf de handleiding. Ik maak gewoonlijk een aparte tailleband of een tunnel waardoor ik een elastiek rijg, maar de manier die in LMV beschreven staat werkt ook heel goed.

Ik gebruikte verschillende steken om de overlock (die ik niet bezit) te vervangen: locksteek voor de naden, gestreepte zigzag voor het vastzetten van de elastiek en een bliksempje om de omgeplooide band vast te zetten.
 

Dan was het tijd voor het serieuze werk: de Aura bolero. 

Dochterlief zag de sterrenstof volledig zitten en al zeker het restje gouden paspel dat ik erin wou verwerken. Maar de sluiting!
"Met een grote knoop? Neen! Kan dat niet met een rits?"
Ik polste even in de Sew&Show of het vestje niet open valt zonder die knoop.
Blijkbaar niet, dus dochterlief sprong een gat in de lucht.

Ik maakte maat 122 met 3/4 mouwen. Er zitten 3 lengtes in het patroon, dus we kunnen nog variëren. Voor de mouwkop kan je kiezen tussen rimpels of een plooitje. Ik koos de plooi voor een stoere look in het jeansvestje. Ik ben verliefd op het resultaat (valt een beetje op door het titelprentje...) . Dochterlief ook, want ze droeg het vestje al een hele dag voor ik de kans had om de mouwen om te zomen. Ze wist me te vertellen dat het heel tof zit.

Bij het aanbrengen van de paspel maakte ik even een denkfout. Ik zette de paspel aan de zijkant van het voorpand omdat hij niet hoefde door te lopen in de hals. Maar daardoor zat het uiteinde niet in de zoom. Oeps. Een beetje met de hand vastnaaien en hopen dat het niet loskomt ... Als je dus een exemplaartje gepland hebt met paspel: zet het aan het centrale deel van het voorpand (het deel dat doorloopt in de nek), dan verdwijnt het einde van de paspel WEL in de zoom.

Voor het patroon met uitgebreide Nederlandse of Engelse instructies kan je hier terecht:

 

Panelenparade

Een tijdje geleden zag ik bij haar enkele mooie panelen voorbijkomen. Ik volgde de broodkruimeltjes naar de facebookgroep en zie daar een paneel helemaal geschikt zijn voor mijn grote jongen : Minecraft!

Een kleine waarschuwing: in facebookgroepjes het kan geen kwaad om de prijzen eens om te rekenen naar euro VOOR je bestelt. In dollars kopen valt tegenwoordig goed mee, in Britse ponden daarentegen: pijnlijke verrassing.

Ik ging aan de slag met Billie van Zonen09: de raglanversie met korte mouwen.

Voor het Minecraftexemplaar van zoonlief liet ik me te veel leiden door de breedte van het paneel. Gevolg: het shirt zit veel te krap aan de schouders. De panelen vallen best wel duur uit, dus de schrik zat er een beetje in om met de andere aan de slag te gaan. Ik kreeg instructies van Sharon (Zonen09) om de mouwen aan te passen, maar had niet dadelijk tijd om ze ook uit te voeren en een nieuw patroondeel te maken.

Mijn neefje kreeg ondertussen wel zijn paneelshirtje: Paw Patrol!!!

Via de paneelgroep kwam ik terecht bij JK Jersey Fabrics UK. Er passeerden mooie draken op mijn scherm en zoonlief was dadelijk verkocht. Van de drakenstof had ik een meter, dus dat leek me net iets veiliger om op zoek te gaan naar de juiste Billie-maat. Ik mat zoonlief opnieuw op en koos 2! maten groter dan het vorige patroon. Het werd een standaard 152, maar ik verkortte met 5 cm. De mouwaanpassing was niet echt meer nodig.
Voor de gelegenheid werd er gezocht naar een "drakenpoot" voor een foto. In de Efteling vonden we the next best thing ...

Dit shirt zat veel beter, dus gingen we aan de slag om de "juiste maat" aan te passen naar de panelen. Het BB8-paneel is namelijk smaller dan het voorpand van de Billie, dus ik probeerde om het deel dat ik tekort had aan het voorpand bij het rugpand te tekenen. Als het lukt om een orka onder de arm te laten springen bij haar, dan moest dat verschuiven bij mij ook lukken ;-) Het leverde een raar patroondeel op, maar het klopte in theorie. Ik heb lang getwijfeld in welke volgorde ik de stukken aan elkaar moest zetten. Uiteindelijk maakte ik eerst de zijnaden. Daarna maakte ik de mouwen helemaal af voor ik ze in het shirt zette. 

Toen ik begon te zomen aan de mouwen stak ik voor de lol een rode en een zwarte bovendraad. Het resultaat stond zoonlief zo aan, dat we besloten om niet alleen de zomen te doen, maar ook de naden langs het paneel zo een accentje te geven. Ik vind het tof.

Here comes the sun

Het ideale kleedje voor een speelse zomerdag: Solis van Sofilantjes.
Het betekent ook echt " van de zon" als ik mijn Latijn enigszins juist heb onthouden.

Ik koos de versie met plooitjesrok omdat ik niet genoeg stof had voor de cirkelrokversie. De handleiding was gemakkelijk te volgen. Alleen voor het onderdeel nekband en rugstuk moet je je gedachten er wel goed bijhouden. Katrien maakte de Solis al eerder, dus ik ging tijdens het naaicafé even aan haar tafel checken of ik het wel goed begrepen had. Het is toch handig, naaien met hulplijnen in de buurt.

De nekband leek me net iets te weinig te rekken, maar ik heb geen klachten over het draagcomfort gehoord. Klachten over de lange tijd eer haar rekkleedje weer in de kast hangt daarentegen ...

Het is een patroontje voor stoere meiden, die Solis. De foto's nemen met een klein waterpistooltje was dan ook geen optie. Onze meid ging voor het grove geweld en mikte zo hoog mogelijk. Een fotoshoot wordt ineens een stuk leuker als je mama "per ongeluk" kan natspuiten, nietwaar?

Ik kocht de stof via een Britse facebookpagina. Ga gerust eens kijken, maar vergeet niet om de prijzen om te rekenen naar euro. Eigenlijk waren de drakenschubben bedoeld voor de mouwen van een drakenshirt voor zoonlief. Bij aankomst was het toch net "ietsje" te roze voor een 10-jarige jongen. Maar niet getreurd: daardoor had ik een ideaal stofje liggen om de Solis uit te proberen.

De lancering van Solis is ondertussen al een tijdje achter de rug en de volgende telgen in de Sofilantjes-familie zijn er : Aura (een bolero) en Litore (nog een zomerjurkje). We weten dus zeker nog wat te doen ;-)

Een rok met lieve stekeltjes

De vakantie begint en dan is er eindelijk weer tijd ...
om de bestellingen van dochterlief af te werken. 

In de JUISTE volgorde.
Neen, niet eerst de nieuwe patroontjes die mama wil uitproberen! 

"Eerst mijn egeltjesrokje, mama."
"Alstublie-ieft?"
puppy-oogjes

De schattige egeltjes komen uit de collectie van Micheal Miller: Hedgehog Heaven. Dochterlief koos ze uit op het stoffencircus bij Pieke Wieke (voor een heel ander project waar u nog wat weken mag op wachten, maar ze vertelde daar heel duidelijk bij dat ik nog wat extra moest kopen voor haar rokje).

Ze wist ook heel goed welk model ze wou: "kikkerrokje". Dat wil dus zeggen een klokrokje met tailleband à la Mme Zsazsa, maar dan zonder rits. Het rokje met kikkers werd een dikke 2 jaar gedragen d.w.z. tot ze er zich echt niet meer in kon wringen. Het model is dus een winner!

De matentabel van Allemaal Rokjes werd erbij gehaald voor het overtekenen van het juiste patroon. "Taille", "heup" en "lengte" wezen me echter alle richtingen uit. Aangezien er geen rits aan te pas mocht komen, was haar heupomtrek een voor de hand liggende maat om te volgen. Alleen zat die heupomtrek tussen maten in. Uiteindelijk gebruikte ik de 8 jaar, maar dan met een nieuwe beleglijn, ongeveer 3,5 cm boven het origineel. De lengte werd aangepast aan de instructies van dochterlief. "tot HIER"

Voor- en achterpand werden 's avonds aan elkaar gezet. Biaislint kwam er bij, de tailleband werd geknipt en verstevigd (met H180) om de stof tegen het schuren van de elastiek te beschermen. Vóór het vervolg wilde ik toch nog even checken of ik de maat wel juist had, dus moest ik wachten tot de schone slaapster wakker werd.

We zouden naar Planckendael gaan de volgende dag, maar 's ochtends besliste dochterlief dat ze wel in haar pyjamabroek kon wachten tot het rokje klaar was. Ze is niet altijd even subtiel, maar ze had gelijk: ze wachtte immers al meer dan 2 maand op het rokje.
Dus vertrokken we iets later naar Planckendael voor de eerste en hopelijk niet enige zon deze vakantie.

1, 2, Quilt!

Quilten, 

dat ging ik nooit doen: 

te veel werk, 

te veel gedoe.

En toen zat dochterlief bij een leuke juf die op het einde van het schooljaar hoogzwanger was. Ik zou een babydekentje maken. Maar ik wilde er ook iets van de kinderen en hun Uiltjesklas in verwerken. Het idee begon te rijpen. Er werden enkele ballonnetjes opgelaten en de andere ouders zagen het idee wel zitten.

dus...

Ik sneed 25 mooie rechthoekjes uit een laken en gaf ze mee naar school met een doos textielstiften. 

De juffen van godsdienst en zedenleer sloegen de handen in elkaar en begeleidden de  leerlingen bij het decoreren van hun vierkantje. 

Ik vroeg om de stukjes te scheiden met papiertjes, omdat de inkt pas gefixeerd wordt als je er op strijkt. Juf Lieve leverde de volgetekende vierkantjes mooi gestreken af. Wat een service!

Ik moest er alleen nog een dekentje van maken.

Eerst kwam er op elk vierkantje een kartonnen vierkant te liggen om te passen hoe ik nog genoeg naadwaarde kon overhouden en toch zo veel mogelijk van de tekening kon tonen. Het concept "teken niet op de naadwaarde" is nog wat te abstract voor het tweede leerjaar ;-)

Ik was er niet helemaal gerust in en begon twijfelend aan de eerste laag:

Het leek te lukken. De tweede laag kwam er ook bij. Het paste redelijk goed aan de vorige.
Ik kan toch ietsje preciezer werken dan ik dacht.

Ik had de smaak te pakken en 5 lagen werden aan elkaar gestikt.
(De foto werd 's avonds laat genomen en doet de kleurtjes geen eer aan.)
Dochterlief vond het mooi. Maar ze is niet geheel onpartijdig ...

Echte quilters kunnen beter even gaan zitten voor het vervolg, want het is niet helemaal volgens de regels van de kunst gegaan *understatement*.

Ik zette de boord er aan in stroken. De perfecte hoeken op 45° die echte quilters gebruiken ... neen, dat zag ik niet zitten. Dan stikte ik de "batting" vast op de naden van de tekeningen. Daarna legde ik de achterkant met de goede kant tegen de goede kant van mijn tekeningenveld en stikte de heleboel (op een keergat na) vast. Ik keerde het handeltje en sloot het keergat.

Dit moet als heiligschennis klinken voor de pro's ...

Ik stikte de hele boel daarna nog eens door op de lijntjes van de boord en de vierkantjes en vond het al bij al nog wel op een quilt lijken.

Oordeel zelf:

Voor wie een quilt wil maken en het iets professioneler wil aanpakken: ga vooral eens langs bij By MiekK (a.k.a. Sew Natural). Daar loopt een gedetailleerde sewalong die net ietsje te laat kwam voor dit project.